Nieodpowiednia dieta może mieć spory wpływ na nastrój i kondycję psychiczną. Niedobory witamin i minerałów mogą stanowić przyczynę nieprawidłowości np. w formie nadmiernego rozdrażnienia. Wielu specjalistów łączy problem kiepskiego samopoczucia i przesadnego stresu z niedoborami magnezu. Czy ten pierwiastek ma rzeczywiście wpływ na uspokojenie? Czym się kierować podczas zakupów preparatów z magnezem?
Czy magnez ma rzeczywiście wpływ na uspokojenie?
Nie od dziś wiadomo, że magnez jest jednym z najważniejszych pierwiastków dla prawidłowej pracy ludzkiego organizmu – zwłaszcza w kontekście funkcjonowania układu nerwowo-mięśniowego. Magnezowi przypisuje się m.in. oddziaływanie na prawidłowe czynności skurczowe mięśni, właściwe funkcje psychologiczne, optymalny metabolizm energetyczny czy pracę układu nerwowego. Niemniej jednak warto wspomnieć, że magnez ma także wpływ na neurotransmitery. Optymalny poziom magnezu ma istotne znaczenie w kontroli wydzielania adrenaliny i noradrenaliny, co pozwala ograniczyć zbyt mocne odczuwanie stresu. Co więcej, magnez reguluje proces endogennej syntezy dopaminy i serotoniny. To hormony, które odpowiedzialne są za zachowanie dobrego samopoczucia, właściwego snu i balansu emocjonalnego.
Jakie są przyczyny i objawy niedoboru magnezu?
Problem zbyt niskiego poziomu magnezu jest przeważnie związany z niewłaściwą dietą. Plan żywieniowy ukierunkowany na dostarczenie organizmowi optymalnej ilości pierwiastka powinien bazować na takich produktach jak kakao i gorzka czekolada, kasza gryczana, pełnoziarniste pieczywo, otręby pszenne, płatki owsiane, woda mineralna (wysoko mineralizowana), banany, orzechy czy warzywa strączkowe. Warto przypomnieć, że dzienne zapotrzebowanie na magnez dla osoby dorosłej wynosi około 350 mg. Wartość ta może być większa u sportowców i kobiet w ciąży.
Niestety ilość przyswajanego magnezu z diety jest mocno ograniczona. Wedle aktualnej wiedzy zaledwie 50% magnezu zawartego w pożywieniu zostaje dostarczona organizmowi. Dlatego też wielu specjalistów rekomenduje, aby zadbać o suplementację i sięgnąć po preparaty dostarczające cenny pierwiastek.
Niewłaściwe odżywianie to jednak tylko jedna z wielu przyczyn niskiego poziomu magnezu w organizmie. Oprócz tego należy wspomnieć o wzmożonej utracie wraz z potem (np. wskutek intensywnego treningu sportowego), farmakoterapii (np. diuretykami, antybiotykami czy w trakcie stosowania doustnej antykoncepcji hormonalne) i przesadnym stresie, który przyczynia się do upośledzenia wchłaniania magnezu.
Objawy współtowarzyszące niedoborowi magnezu to:
- rozdrażnienie,
- brak skupienia,
- bolesne skurcze mięśni,
- trudności ze snem i z zasypianiem,
- wzmożone odczuwanie zmęczenia.
Jaki magnez na uspokojenie wybrać?
Poszukując preparatu z magnezem na uspokojenie, należy zwrócić uwagę na dwie istotne kwestie:
- Dodatek witaminy B6 sprawia, że przyswajalność magnezu ulega sporej poprawie i tym samym produkt skuteczniej przeciwdziała niedoborom.
- Magnez powinien występować w formie organicznej – asparaginian, cytrynian czy mleczan – co warunkuje wysoki poziom biodostępności pierwiastka.
Należy unikać preparatów zawierających magnez w postaci tlenku lub węglanu.
Preparaty z magnezem występują w różnych postaciach – kapsułek, tabletek doustnych i musujących, proszku do rozpuszczania w wodzie, a także poręcznych ampułek typu shot. Na rynku dostępne są zarówno suplementy diety (np. Ostrovit Magnesium Citrate + B6), jak i leki OTC (np. Magne-B6 Max). W obu przypadkach należy pamiętać, że głównym źródłem magnezu jest zdrowe i zróżnicowane odżywianie.
Bibliografia:
- Iskra M., Krasińska B., Tykarski A. „Magnesium – physiological role, clinical importance of deficiency in hypertension and related diseases, and possibility of supplementation in the human body.” Arterial Hypertension 2013, 17(6): 447-459.
- Mousin-Bosc M., et al. „Improvement of neurobehavioral disorders in childrens supplemented with magnesium-vitamin B6.” Magnesium research 2006, 19(1): 46-52.
- Golf SW., Bender S., Gruttner J. „On the significance of magnesium in extreme physical stress.” Cardiovascular Drugs and Therapy 1998, 12(2): 197-202.
